اعتبار درونی و بیرونی پژوهش

به طورکلی در مقاله کوتاه زیر درباره اعتبار درونی و بیرونی پژوهش بحث می کنیم و هدف آشنایی اولیه با اعتبار درونی و بیرونی پژوهش ها می باشد.

اعتبار درونی(Internal Validity)

به طور ساده اعتبار درونی یک پژوهش به این اشاره دارد که آیا نتیجه ای که در متغیر وابسته مشاهده شده در اثر متغیر مستقل بوده است یا خیر؟ اگر تغییرات مشاهده شده تنها در اثر متغیر مستقل باشد و متغیرهای مزاحم به خوبی توسط محققان شناسایی و کنترل شده باشند آنگاه پژوهش از اعتبار درونی بالایی برخوردار است. در واقع اعتبار درونی به این سوال پاسخ می دهد که اثری که مشاهده کرده ایم چه مقدار واقعی و ناشی از اثر متغیر مستقل است تا اینکه ناشی از عوامل مزاحم و خارجی باشد. خب می توان با طراحی درست مطالعه، اندازه گیری درست متغیرها و وسایل اندازه گیری درست، اعتبار درونی پژوهش را افزایش داد.

اعتبار بیرونی (External Validity)

قبل از شروع بحث درباره ی اعتبار بیرونی به این نکته اشاره کنم که اگر پژوهشی اعتبار درونی نداشته باشد دیگر نیازی به بررسی اعتبار خارجی یا بیرونی نیست و به نوعی از همان اول اعتبار پژوهش زیر سوال رفته است. حال اعتبار خارجی در واقع به تعمیم پذیر بودن نتایج به دیگر جمعیت ها و شرایط دیگر اشاره می کند. ممکن است یک مطالعه اعتبار درونی بالایی داشته باشد اما لزوما اعتبار خارجی بالایی نداشته باشد. برخی از دلایلی که موجب می شود اعتبار خارجی کاهش یابد شرایط آزمایشگاهی خیلی کنترل شده و به نوعی مصنوعی، استفاده از جمعیت های خاص در تحقیقات، استفاده از پروتکل هایی که افراد واقعا در دنیای واقعی از آن استفاده نمی کنند، این مورد در تحقیقات علوم ورزشی و به خصوص طراحی تمرینات مقاومتی در برخی از تحقیقات به چشم میخورد و مححقان گاها پروتکل هایی را طراحی می کنند که در دنیای واقعی افراد این پروتکل ها را انجام نمی دهند. به نوعی میشود گفت که با افزایش اعتبار درونی ممکن است اعتبار خارجی کاهش یابد و راه جلوگیری از این اتفاق این است که ابتدا در یک شرایط کنترل شده و سپس در یک شرایطی که روایی خارجی تحقیقات حفظ شود تحقیقات را انجام دهیم.